Ne vuilen avond
Ons cultureel landschap bestaat uit een enorm brede waaier aan mogelijke activiteiten. Vaak, wanneer we het woord cultuur in de mond nemen, wordt er al onmiddellijk gedacht aan onbegrijpelijke uitvoeringen van verschillende kunstvormen. Voor veel mensen klinkt zelfs het woordje ‘kunst’ al te prestigieus. Deze mensen zullen dan ook niet snel de stap zetten om bewust met cultuur bezig te zijn.
Met dit in het achterhoofd besloot ik om eens een bezoekje te brengen aan ‘Ne vuilen avond’. Dit is een initiatief van Radio modern. Radio modern staat bekend om zijn retro en nostalgische kijk op entertainment. Ze gunnen je een blik op hoe het vroeger was. Uit alles wat ik over deze cabaretvoorstelling heb gelezen bleek dat ze zeer toegankelijk is voor een breed publiek. Het geeft de belofte van een vermakelijke, laagdrempelige avond. Boet een laagdrempelige, culturele activiteit aan waarde in? Dit is de vraag die ik mij vooral in het achterhoofd hield bij dit cultuurbezoek.
De voorstelling begon zoals beloofd heel vermakelijk. Jan de Smet, die toch wel een fenomeen is in de Vlaamse theaterwereld, was de gastheer van het Cabaret. Jammer genoeg wilt het inhuren van een BV niet altijd zeggen dat je een kwalitatieve show op het podium zet. De voorstelling hing namelijk sterk af van de feedback van het publiek. Vanaf het begin van de show was het publiek jammer genoeg niet mee. Waren de toeschouwers wat terughoudender doordat ze zich gegeneerd voelden door de schunnige moppen en burleske danseressen? Of was de ruimte te groot voor het creëren van de juiste intieme sfeer?
Hoe dan ook, het nodige contact met het publiek kwam niet tot stand waardoor de show, die alle mogelijkheden had tot vermakelijk zijn, eerder ongemakkelijk werd. Het publiek voelde zich meer verplicht om te reageren dan dat ze uit zichzelf zouden inspelen op wat zich op het podium afspeelde.
Echte reacties van het publiek kwamen pas tot stand toen een klein robbertje vechten dat zich op het podium afspeelde verplaatst werd naar de zaal. Twee acteurs waren achter elkaar aan het jagen doorheen de hele zaal. Ze begaven zich fysiek tussen het publiek. Dit leek de barrière tussen acteurs en publiek eindelijk te breken. Vanaf dat moment was er veel meer interactie tussen het podium en de zaal. Was er nu eerder een dergelijk initiatief van de acteurs uit gekomen, dan zou de voorstelling veel vermakelijker geweest zijn vanaf het begin af aan. Nu waren de mensen het al veel te gewoon zich ongemakkelijk te voelen bij de voorstelling.
Echte reacties van het publiek kwamen pas tot stand toen een klein robbertje vechten dat zich op het podium afspeelde verplaatst werd naar de zaal. Twee acteurs waren achter elkaar aan het jagen doorheen de hele zaal. Ze begaven zich fysiek tussen het publiek. Dit leek de barrière tussen acteurs en publiek eindelijk te breken. Vanaf dat moment was er veel meer interactie tussen het podium en de zaal. Was er nu eerder een dergelijk initiatief van de acteurs uit gekomen, dan zou de voorstelling veel vermakelijker geweest zijn vanaf het begin af aan. Nu waren de mensen het al veel te gewoon zich ongemakkelijk te voelen bij de voorstelling.
Een ander punt van kritiek was het gebrek aan overtuiging van de burleske danseressen. Hun acts waren met weinig enthousiasme gebracht en miste de typische pit die normaal achter een dergelijke performance zou moeten zitten.
De showdansers en acrobaten daarentegen wisten het publiek wel te beroeren. De gevaarlijke stunts van de acrobaten ontlokten bij het publiek regelmatig enkele oeh’s en aah’s. Bij de show/cabaret-dansers sprong de energie van elke act af. Deze acts wisten het publiek terug wat energie te geven en warmde hen op voor een meer actieve deelname.
De showdansers en acrobaten daarentegen wisten het publiek wel te beroeren. De gevaarlijke stunts van de acrobaten ontlokten bij het publiek regelmatig enkele oeh’s en aah’s. Bij de show/cabaret-dansers sprong de energie van elke act af. Deze acts wisten het publiek terug wat energie te geven en warmde hen op voor een meer actieve deelname.
Om terug te komen op de vraag of laagdrempelige culturele activiteiten moeten inboeten aan kwaliteit?
In het geval van deze voorstelling moet ik zeggen: ‘ja’. Ik ben er echter wel van overtuigd dat dit niet altijd het geval is. Er zijn genoeg laagdrempelige culturele activiteiten die een enorme meerwaarde hebben voor ieders culturele ontwikkeling. Niet iedereen heeft namelijk nood aan de ‘grootse culturele evenementen’. Voor velen is dit een ver van mijn bed show. Iets dat laagdrempelig is staat veel dichter bij hun dagelijkse leven en uit dergelijke activiteiten zullen ze veel meer halen dan uit hoog aangeschreven culturele evenementen waar ze uiteindelijk toch niets van snappen.
In het geval van deze voorstelling moet ik zeggen: ‘ja’. Ik ben er echter wel van overtuigd dat dit niet altijd het geval is. Er zijn genoeg laagdrempelige culturele activiteiten die een enorme meerwaarde hebben voor ieders culturele ontwikkeling. Niet iedereen heeft namelijk nood aan de ‘grootse culturele evenementen’. Voor velen is dit een ver van mijn bed show. Iets dat laagdrempelig is staat veel dichter bij hun dagelijkse leven en uit dergelijke activiteiten zullen ze veel meer halen dan uit hoog aangeschreven culturele evenementen waar ze uiteindelijk toch niets van snappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten