maandag 9 januari 2012

Well hello Scandinavia!

26 oktober 2011

Nordic Night


De toon van de ‘Nordic Night’ wordt meteen gezet als de blonde Susanna plaatsneemt achter haar piano. De langzaam opgebouwde muziek zorgde voor enkele kippenvelmomenten.
Ik heb geen idee waaraan ik mij kon verwachten toen ik naar de Nordic night ging. Mijn kennis van Scandinavische muziek beperkte zicht tot het repertoire van Sigur Rós. Deze avond zou dus hoe dan ook een horizon verbredende ervaring worden. 

Susanna start de avond met enkele van haar eigen nummers die je meteen meevoeren naar het feeërieke hoge noorden. Naarmate de avond vordert gaat ze jammer genoeg meer covers van popsongs brengen. Hierdoor wordt het optreden langdradig en wanneer haar optreden erop zit blijven de covers in je hoofd hangen. Het sterke begin met de originele liedjes is een beetje naar de achtergrond verdreven. Dit is een redelijk teleurstellend einde voor een optreden met een veelbelovend begin. 

Van dan af aan gaan de optredens in stijgende lijn. De volgende act is Silje Nes. Hierbij is zelfs het opzetten van het podium een interessant gegeven. De roadies blijven maar pedalen en vervormers aansluiten. Het begin van het optreden is dan ook sterk experimenteel. Met haar gitaar, de pedalen en andere instrumenten speelt ze verschillende geluidjes die ze opneemt. Naarmate het liedje vordert herhaalt ze de geluidjes tot alles uiteindelijk samenkomt in een dj-set climax. De muziek van Silje Nes voert je mee. Vooral wanneer de stem van de zangeres de muziek vergezelt. Soms lijkt het stemgeluid helemaal op zich te staan, los van de muziek, om zich dan iets later weer te mengen met de elektronische klanken van haar gitaarspel.
De muziek test de grenzen van het publiek af. Zo worden er bij het voorlaatste liedje zoveel verschillende klanken door elkaar gespeeld dat alles op één grote rumoerige chaos lijkt. Het lawaai blijft aanhouden, blijft het geduld van het publiek testen. Tot op het moment dat je als luisteraar beseft dat er in al die chaos wel degelijk een harmonie zit. Vanaf dat moment kan je als toehoorder de muziek accepteren, er zelfs van genieten. Het optreden van Silje Nes vormt een sterk contrast met Suzanna haar repertoire. Toch vind je in beide liedjes hetzelfde breekbare aspect terug dat in alle Scandinavische muziek lijkt voor te komen. 

Deze lijn wordt ook doorgetrokken in het volgende optreden. De IJslandse band Amiina is een waardige afsluiter voor de ‘Nordic Night’. Voor hun optreden wordt het podium volgeladen met de meest vreemde instrumenten, van zagen en laptops tot xylofoons en drums. Uit deze instrumenten tovert de jeugdige band feeërieke muziek die langzaamaan opbouwt tot een duidelijke climax. De klanken blijven teder en doen heel werelds aan. Ze houden je in hun ban door de mooie overgangen die met de verschillende instrumenten gecreëerd wordt.
De muzikanten zelf hebben ook een geweldige interactie met het publiek. Ze vertellen kleine anekdotes en doorbreken het zweverige van hun muziek met een stevige portie humor. Dit verhoogt alleen maar het respect dat je als toeschouwer voor de muzikanten hebt. Ze maken moeiteloos een overgang tussen muziek en humor en tussen de verschillende instrumenten die op het podium staan. Ieder bandlid is duidelijk multi muzikaal.

Ik was zo onder de indruk van de Nordic Night en vooral van het optreden van Amiina dat ik prompt hun cd heb gekocht. Dit is iets dat ik zelden doe. Ik koop enkel cd’s van groepen en bands die mijn respect gewonnen hebben.
Toen ik voor de Nordic Night koos als activiteit had ik nooit verwacht dat dit mij zo goed zou meevallen. Volgend jaar zal ik mij zonder twijfel weer laten meevoeren door de ijle en experimentele klanken van onze buren uit het hoge noorden.

Silje Nes
Silje Nes
Amiina


Geen opmerkingen:

Een reactie posten